Gepassioneerde en erkende logopediste!
Ik ben Lieselotte Anthonissen, een gepassioneerde en erkende logopediste. Van kleins af aan wist ik dat de sociale sector mijn ding was. Daarom volgde ik in het middelbaar de studierichting Humane wetenschappen. In deze richting kwam ik meer te weten over de gedragingen van de mens en waarom mensen bepaalde gedragingen stellen. Ik vond dit super interessant en het was een richting op mijn lijf geschreven.
Sinds februari 2019 zelfstandig met een eigen praktijk. Waar ik zowel kinderen als volwassenen behandel met taal-, spraak en leerstoornissen, neurogene stoornissen,…
Aangezien ik een grote waaier aan interesse heb, was het niet meteen duidelijk in wat ik ging verder studeren. Na het volgen van één infoavond waar ik een logopediste over haar werk hoorde vertellen, wist ik het meteen. Ik wilde een logopediste worden. Dit leek mij zo een boeiend beroep. Het kunnen werken met zowel kinderen als volwassen. Het bezig zijn met de ontwikkeling van taal, spraak en het schools leren. Het kunnen werken in verschillende werkvelden. Het leek mij gewoon een super interessant en gevarieerd beroep.
Bijgevolg startte ik mijn opleiding ‘logopedie en audiologie’ in Antwerpen op de Hogeschool ‘Thomas More’. In 2017 studeerde ik af en startte ik halftijds in een buitengewoon onderwijs. Ik werkte met kinderen met ASS, kinderen met STOS, kinderen met gedrags- en emotionele problemen en kinderen met zware verstandelijke beperkingen. Daarnaast werkte ik halftijds als zelfstandige logopediste in een groepspraktijk, die gespecialiseerd was in taal-, spraak- en leerstoornissen bij kinderen. Door de jaren heen heb ik voor mezelf uitgemaakt dat een zelfstandig kabinet mij net iets meer ligt dan een buitengewoon onderwijs.
Daarom ben ik in februari 2019 zelf een praktijk in Brecht gestart, waar ik voornamelijk kinderen behandel met taal-, spraak- en leerstoornissen en myofunctionele stoornissen. In mindere mate komen volwassenen en kinderen met verworven neurogene stoornissen aan bod, maar ik vind dit zeker niet minder fijn en behandel deze mensen even graag en met veel plezier.
Mijn visie
Logopedie, wanneer jouw passie jouw beroep wordt. Een beroep waar ik zoveel voldoening uithaal door de appreciatie die je van ouders en kinderen krijgt.
Logopedie, wanneer jouw passie jouw beroep wordt. Ik vind logopedie een super mooi beroep. Ik haal hier zoveel voldoening uit. De appreciatie die je krijgt van de kinderen en de ouders is goud waard. De liefde en de warmte van kinderen werkt verslavend en de samenwerking met verschillende disciplines is enorm leerrijk.
Ik heb van mijn passie mijn beroep gemaakt. Een passie waarin ik elke dag leer, want oohja de ouders, de kinderen en alle andere paramedische disciplines waarmee ik in contact kom zijn mijn leermeesters.
Wat ik altijd in mijn achterhoofd houd is dat de kinderen die bij komen het vaak heel moeilijk hebben op school. Zij kampen vaak met meerdere problemen en dit zorgt voor onaangename situaties op school, maar ook thuis. De liefste meisjes en de stoerste jongens in de klas veranderen thuis in gemene meisjes en huilende jongens.
Het is juist in deze veilige haven waar kinderen zich thuis en op hun gemak voelen dat hun onmacht naar boven komt. Ze weten niet hoe zich te gedragen en weten geen blijf met hun zelf. Ze zijn zichzelf kwijt waardoor hun zelfvertrouwen daalt en op deze manier wordt hun zelfbeeld negatief. Je merkt het al, kinderen komen in en vicieuze cirkel te zitten waar ze zelf niet meer uit geraken.
Ik houd altijd in mijn achterhoofd dat de kinderen die bij komen het vaak heel moeilijk hebben op school. Zij kampen vaak met meerdere problemen en dit zorgt voor onaangename situaties op school, maar ook thuis. De liefste meisjes en de stoerste jongens in de klas veranderen thuis in gemene meisjes en huilende jongens.
Het is juist in deze veilige haven waar kinderen zich thuis en op hun gemak voelen dat hun onmacht naar boven komt. Ze weten niet hoe zich te gedragen en weten geen blijf met hun zelf. Ze zijn zichzelf kwijt waardoor hun zelfvertrouwen daalt en op deze manier wordt hun zelfbeeld negatief. Je merkt het al, kinderen komen in een vicieuze cirkel te zitten waar ze zelf niet meer uit geraken.
Juist met deze reden, wil ik dat de kinderen zich thuis voelen bij mij en dat ze graag komen. Logopedie is een extra opgave voor hen. Zeker voor deze kinderen die het op school ook vaak heel moeilijk hebben en dit weet ik maar al te goed. Daarom wil ik de logopedie zo aangenaam mogelijk maken en wil ik van de logopedie een feest maken. Er komen wel eens snoepjes aan te pas en ik maak tijd voor babbels wanneer ik voel dat kinderen deze nodig hebben.
Ja, soms gebeurt het dan dat we niet veel hebben gelezen of hebben geschreven. Maar hey, zeg nu zelf, het welbevinden van een kind is nog veel belangrijker als zijn leer-, spraak- of taalachterstand. Logopedie omvat ook tijd maken voor gevoelens van kinderen. Wanneer een kind zich niet goed voelt, zal je ook geen vooruitgang boeken op schools vlak en dit is zo een belangrijke factor.
Het motto dat ik steeds toepas is: ‘Niemand is perfect en fouten moet je maken.’. Meer dan de helft van de kinderen die naar mij komen denken dat ze perfect moeten zijn. Ze denken dat ze geen fouten mogen maken. Het woordje faalangst zal bij veel ouders belletjes doen laten rinkelen. Het is zo belangrijk om kinderen hun mindset te veranderen.
Ze moeten weten dat iedereen fouten maakt, zelfs hun mama en papa. Ze moeten beseffen dat zelfs hun beste vriendinnetje van de klas niet perfect is. Dit alles lukt niet op één, twee drie en ook zeker niet alleen met mij. Ik heb daar de ouders, broers en/of zussen voor nodig en in sommige gevallen ook andere disciplines zoals een kinderpsychologe.
Het motto dat ik steeds toepas is: ‘Niemand is perfect en fouten moet je maken.’. Meer dan de helft van de kinderen die naar mij komen denken dat ze perfect moeten zijn. Ze denken dat ze geen fouten mogen maken. Het woordje faalangst zal bij veel ouders een belletje doen rinkelen. Het is zo belangrijk om kinderen hun mindset te veranderen.
Ze moeten weten dat iedereen fouten maakt, zelfs hun mama en papa. Ze moeten beseffen dat zelfs hun beste vriendinnetje van de klas niet perfect is. Natuurlijk lukt dit niet op één, twee drie en ook zeker niet alleen met mij. Ik heb daar de ouders, broers en/of zussen voor nodig en in sommige gevallen ook andere disciplines zoals een kinderpsychologe.